Woensdag 19 Maart Inle Meer. Fietstocht.

Vroeg vertrokken met de fiets richting meer met alles eerste stop de Hot Springs. De weg was dikwijls onberijdbaar door de werken en het klopte ook niet met het plannetje.

Na veel verder rijden als verwacht kwamen we aan een splitsing waar we al de verkeerde kant kozen. Iets verder was er een pagode op een berg en muziek en we besloten de slechte weg naar boven te nemen. Na het grootste gedeelte, wegens te stijl, te voet gedaan te hebben kwamen we aan de pagode waar een inwijding voor jonge monniken bezig was. We werden hartelijk ontvangen, kregen onze plaats tussen de anderen, thee en mochten mee-eten. Er was nog een andere toeriste een Amerikaanse die ons een beetje uitleg gaf van wat er gebeurde. Een vreemd feest met kaalgeschoren kinderen in kleurige pakjes.

Terug beneden, onze weg een stuk vervolgd tot we iets zagen dat op een hotel geleek, de weg gevraagd en toen wisten we dat we aan de eerste splitsing al mis waren. We reden dus de ganse weg terug en na nog meer dan eens zo ver kwamen we aan de Hot Springs die niet de warm water bronnen waren die we dachten maar een welness, lichaamsverzorging domein. Het was snikheet, wij heel moe en dit was nog maar de eerste stop. Verder door zouden we een dorpje tegen komen en een groot hotel en daarna het meer zien vanwaar we een overzetboot konden nemen. We werden al ver voor het dorp aangesproken voor een boot maar ik wou door rijden zoals op het plan stond. Later bleek dat er daar g??n boten meer waren. Na uren in de snikhete zon gestopt aan een soort winkeltje om iets te eten, waar we weer hartelijk werden ontvangen alsof we de eerste toeristen waren die daar ooit kwamen. Ze spraken g??n woord Engels maar we mochten toch binnen in de schaduw rusten en kregen thee. Een groep vrouwen had er net een soort brood eigenlijk enkel korst, gebakken, waar we stukken van kregen. Het was ondragelijk heet maar we konden niets anders dan doorrijden tot weer een uur of zo later aan en winkeltje iemand dan toch Engels sprak en ons kon zeggen dat er 4 mijl verder een dorp was waar we een boot konden huren. Bijna een uur later kwamen we aan een leesbare wegwijzer, afslaan voor Tone The Village. Weer een heel stuk richting Tone zagen we toeristen in een boot stappen en vertrekken. Maar voor ons was weer niemand die Engels kon.Een man deed teken dat we moesten wachten, vertrok met de brommer en kwam terug met een Engels sprekende vrouw achterop die voor ons een boot opbelde. Het was al na 14u, we hadden nog steeds niet gegeten.

Met onze fietsen plat in de boot vaarden we weer tussen de mooie kanaaltjes en drijvende tuinen. Ik viel inslaap. De bootbestuurder moest onderweg een paar keer de weg vragen en van daar waar hij ons afzette was het nog een heel stuk tot aan de grote baan. We waren stik kapot als we weer op onze fiets stapten om verder naar het hotel te rijden. Na een tijdje, rond 17u, stopten we aan een restaurant om eindelijk te eten. Onderweg reden we nog voorbij een wijnplantage maar we vonden het te ver van de weg, het was ook maar tot 18u te bezichtigen. Een half uur later waren we in het hotel. Dit was fysiek de zwaarste dag van de reis.